Stolik i dwa krzesła. Une petite table et deux chaises.

Bonjour a tous!

      Francuzi mawiają: "Qui s'excuse, s'accuse", 

 ( kto się tłumaczy, ten się oskarża).

     A jednak ... Nawał pracy związany z końcem półrocza

 w dużej mierze przyczynił się do zaniedbania bloga.

 Klasyfikacja, rady ( u mnie razy dwa), wywiadówka,  papierologia,

 no i choróbsko, które mnie dorwało, a co gorsze nadal nie chce opuścić. 

Ferie rozpoczęłam okupowaniem łóżeczka, 

mimo że tak wieeele sobie zaplanowałam . 

Najgorsze, że w takim bezruchu czuję się jeszcze gorzej.

     Dziękuję Wam za wszystkie wpisy pod poprzednim postem. 

Jest tam kilka pytań, na które niebawem postaram się odpowiedzieć.

     Wszędzie blogerki chwalą się zimą,

 więc ja również ogłaszam, że choć z ogromnym opóźnieniem, 

ale i do nas owa pani zawitała. 

Bieluteńko się za oknem zrobiło i tak czyściutko, jasno.

 Dzień  się wydaje być dłuższy, przynajmniej widać to po południu, 

z czego się bardzo cieszę. 

Ale mróz nie odpuszcza, słupek rtęci wskazuje poniżej 10 

i to mnie deprymuje, bo zimna nie znoszę. 

Oby do wiosny!

    A dzisiaj pokazuję mebelki, które ostatnio wykończyłam.

Być może weźmiecie mi za złe,

 że farbą i oklejankami zbezcześciłam antyki

 i że należało je ratować, używając bejcy, wosku, lakieru.

 Dlatego wklejam zdjęcia "przed".

Fornir na stole odłaził płatami tak, 

że zahaczając niszczył mi każdą serwetę nań położoną.

 Po zdarciu i zeszlifowaniu onego musiałam w wielu miejscach użyć szpachlówki.

Natomiast siedziska były tak zniszczone,

że koniecznym było je wymienić całkowicie.

      Stół powstał najpierw.

 Nie miałam na niego żadnego pomysłu, a tym bardziej na krzesła.

 Jedak w trakcie prac zostało ogłoszone wyzwanie,

 którego tematem było użycie popularnej serwetki z czarnym motylem. 

No i pomysł sam wpadł mi do głowy.

 A że  miejscem docelowym mebelków nie są żadne salony,

 a tylko weranda, czy jak kto woli ganek, 

uznałam że nie ma się co dłużej zastanawiać nad doborem motywów,

 tylko działać, bo znowu upłynie kilka lat i nadal będę musiała wysłuchiwać

 "no zróbże coś z tymi meblami" .

Tło na stoliku to drugie warstwy serwetek, 

"le Monde, le Figaro" - papier ryżowy, chyba Stamperii.

 Tulipany i bordowe siedziska pochodzą z tej samej serwetki.

 Znacie ją na pewno!

   O ile stół mi się przyjemnie robiło, 

o tyle nad wyklejaniem krzeseł "modliłam" się co niemiara, 

ponieważ musiałam tak paski ornamentowe dopasowywać,

 by sekwencje wzorów w miarę regularnie się powtarzały.

Całość lakierowana  Vidaronem, wykończona Fluggerem.

Zdjęcia robione w różnym czasie, 

bo i etap "twórczy" się w nim dość długo rozciągał. :)

****************

Witam nowych Gości i pozdrawiam serdecznie  wszystkich tu zaglądających.

Marta