Wokół wesela... Autour des noces...

Bonjour!

 Głównym i najbardziej czasochłonnym projektem przedweselnym były wianki,

 o których pisałam tutaj .

W przerwach między robieniem bibułowych kwiatów

 dekorowałam butelki,

które docelowo miały zostać napełnione nalewkami własnej roboty: 

 ratafią, nalewką z owoców pigwy, śliwkową

 oraz z winogron białych i granatowych.

 Wszystkie owoce z wyjątkiem śliwek zbieraliśmy w naszym ogrodzie.

Na tych największych, pękatych zawisły etykietki

 z własnoręcznym opisem zawartości. :)

Do winogronowych etykietki nie były potrzebne. :)

Przy okazji pobawiłam się wyciskami z foremek.:)

Tak się prezentowały tuż po napełnieniu,

 choć jeszcze z prowizorycznymi naklejkami.

Według filmiku na YT zrobiłam Młodym kieliszki. :)

O księgę gości poprosiłam  Gosię , 

która wykorzystała  motyw wianka z zaproszeń, 

dodając jeszcze kwiatuszki 3D .

 Tort z cukierni przyjechał czysto biały. 

 Dekoracja owocowa jest własnej "produkcji". :)

*************************************************

Dziękuję za liczne odwiedziny, 

szczególnie tym wszystkim

 ZAGLĄDAJĄCYM,

 którzy przyczyniają się do tego,
że liczba wyświetleń bloga rośnie z dnia na dzień .

 Żałuję tylko,
iż nie jest ona adekwatna do zostawianych komentarzy, 

dzięki którym widzę sens tworzenia postów

 i na których chyba każdemu blogerowi bardzo zależy. 

 Być może powinnam coś zmienić w ustawieniach, 

by umożliwić pisanie...
Proszę, dajcie znać. :)

  

Pozdrawiam serdecznie .

Marta

Kubuś Puchatek. Winnie l'ourson.

Bonjour! 

Pomiędzy przygotowaniami weselnymi 

ozdobiłam dwie skrzynki dla dziewczynek.

Tola i Pola to bliźniaczki, 

a o pudełka poprosiła mnie ich babcia. 

Najtrudniejszy był wybór motywów gdyż nie mogło być kolorowo. 

 Ascetyzm i prostota, najlepiej w tonacji biało-szarej.

 Do głowy przyszedł mi Kubuś Puchatek

 z biało-czarnymi ilustracjami Ernesta Howarda Sheparda.

Wydrukowane grafiki, przetransferowałam, 

napisy również. 

Troszkę domalowałam: 

deszcz, kawałek płotu i tło.   

No i na własną odpowiedzialność wprowadziłam

 blady, bardzo delikatny róż oraz przecierki. 

Również kilka kropeczek. :) 

Całość polakierowałam matem.

Skrzyneczki się spodobały.

Jako uzupełnienie prezentu dziadkowie dodali  

książki o przygodach Kubusia Puchatka. 

Zdjęcia, jak widać po kwitnących rododendronach, 

robione jeszcze wiosną,

więc i kawałek ogrodu się załapał  do sesji foto. :)

 Zapraszam do oglądania. :)

Wianki. Couronnes.

Bonjour!

W czerwcu mieliśmy wielką uroczystość rodzinną, 

ślub syna. 

Na przyjęcie weselne 

młodzi wybrali salę całą w drewnie, 

w tzw. stylu góralskim.

 Zdecydowałam, że podejmę się zrobienia dekoracji. 

  

Z koleżanką plastyczką wymyśliłyśmy 

wianki

 uplecione z kwiatów wiosennych,

bo to i wiosna, i czerwiec, i noc świętojańska.  :)

Nadto taka kolorowa dekoracja rozweseli nijakie, drewniane wnętrze . 

Materiałem roboczym stała się kolorowa krepa włoska.

 Za bazę posłużyły pędy dzikiego bzu,

 który i tak musiałam przyciąć na wiosnę. 

Niestety nie miałam pojęcia od czego zacząć.

Nigdy nie zrobiłam żadnego kwiatka z papieru, 

jedynie z czym miałam do czynienia

 to z kwiatkami na serwetkach do techniki decoupage. :)))

 Jakie kształty i wielkości płatków wycinać,

 jak formować maki, piwonie, margerytki...  

nauczyłam się spędzając godziny na  YT...  

Początki nie były łatwe,

 ale gdy się człowiek uprze, 

a tym bardziej jeżeli musi,

 to wszystkiemu da radę.  :) 

Do roboty zabrałam się w styczniu,

 a pod koniec kwietnia 

miałam kilka pudeł wszelakiego kwiecia. 

W poprzednim poście pokazałam część "surowca", 

a teraz dość dłuuuga fotorelacja dalszego ciągu.

Siano w roli głównej. :) Świeżuteńkie! 

 A jak pachniało!!!

Największy wianek zawisł w centralnym punkcie sali "balowej".

 By nie był wielkim obciążeniem dla żyrandola

 za bazę posłużyło hula-hop. :)

Ten, nad stołem młodej pary

u stóp którego stanął snop siana.

Pozostałe wianki, 

a było ich ponad 30,

 dekorowały inne zakątki sali weselnej.

 Jeden z nich 

przypięty obok starej ramy okiennej

 witał gości.

Tę ramę 

 kiedyś, kiedyś,

 cudem uratowałam z dłoni mężowskich

 przed cyrkularką,

 Wówczas nie znałam jeszcze jej przeznaczenia.  

 Porządnie ją wyczyściłam, pomalowałam,  

a wnętrze, 

wykorzystując motyw kwiatów z zaproszenia ślubnego,  

  wykonała  Gosia  (dziękuję!!!) .  

************************************

W kolejnym poście pokażę

 co jeszcze przygotowałam na wesele syna.

Pozdrawiam serdecznie

 i  równie serdecznie dziękuję

 za każde sympatyczne słowo.

 Marta